ALFREDA POZNAŃSKA

Alfreda Poznańska

ur. 1939, zm. 2001, rzeźbiarka, działaczka NSZZ Solidarność i Solidarności Walczącej.
Dyplom na Wydziale Ceramiki i Szkła PWSSP we Wrocławiu, 1965 (studiowała w pracowniach Xawerego Dunikowskiego i Borysa Michałowskiego). Członek ZPAP od 1965. Od 1973 pracowała na macierzystej uczelni, w 1995 uzyskując tytuł profesora; w latach 1993–1996 kierowała Katedrą Rzeźby. Rzeźbiła w różnorodnych materiałach – kamieniu, metalu, ceramice, drewnie. Realizacje: m.in.: kaplica i ołtarz św. Teresy Benedykty od Krzyża (Edyty Stein) w kościele św. Michała Archanioła we Wrocławiu, 1991; Zwornik i Droga Krzyżowa w kościele św. Marcina we Wrocławiu 2000. I Nagroda na IV Międzynarodowym Biennale im. Dantego w Rawennie, Włochy, 1979. Wystawy indywidualne: „Naoczne i ukryte”, Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu, 1996; „Alfreda Poznańska. Życie i twórczość”, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, 2006.

Alfreda Poznańska projekt rzeźby Drzewo
1979

Alfreda Poznańska, projekt rzeźby Słońce
1979, gips, element projektu dla Fabryki Dywanów w Kowarach

Alfreda Poznańska Głowa młodej dziewczyny
wystawa Rzeźba, początki działalności uczelni plastycznej, Ośrodek Dokumentacji Sztuki ASP 2015
fot. Krzysztof Pachurka

Alfreda Poznańska Kompozycja Wschód – zachód
1978, ceramika

Alfreda Poznańska Piekło Dantego i piekło współczesnego człowieka, Skazany
1979
fot. Krzysztof Pachurka

Alfreda Poznańska Koperta
ok. 1985, mała forma rzeźbiarska, brąz
fot. Krzysztof Pachurka

Alfreda Poznańska Plakieta z cytatem z Pana Tadeusza, Adama Mickiewicza
brąz
fot. Krzysztof Pachurka

Alfreda Poznańska List
1988, marmur
fot. Krzysztof Pachurka